Wyplatanie koszyków - Gabriela Markova

Tytuł: Wyplatanie koszyków
autor: Gabriela Markova
język tekstu: polski
wydanie: 2005 RM
liczba stron: 90
okładka: miękka
format: 20,5 x 27 cm

Dzisiaj chciałam Wam przedstawić dość nietypową publikację, bo o wyplataniu koszyków. Szczerze pisząc, wydaje mi sie, że to dziedzina nieco zapomniana (osobiście, nie spotkałam żadnego bloga, gdzie ktoś chwaliłby się, że potrafi robić tego typu rzeczy). Nie słyszałąm też o żadnych kursach wikliniarstwa, a jedyna osoba, jaką znam i wiem, że potrafi wyplatać kosze, była samoukiem (nauczyła sie tego poprzez rozebranie starego kosza i splecenie go od nowa). A szkoda, bo to co Markova pokazuje, choć czasochłonne, to jednak bardzo urocze. Zwłaszcza, że wyroby przedstawione na licznych fotografiach, mają charakterystyczny, południowo słowiański typ zdobnictwa. Nasi wikliniarze przyzwyczili nas, że większość znanych mi produktów jest jednokolorowa (różne odcienie brązu i beżu), natomiast projekty pokazane tu są dwu- lub wielokolorowe. Z publikacji dowiemy sie jak ufarbować rattan czy wiklinę, tak więc mamy szeroką gamę możliwości!

Ale tę publikację chciałabym Wam polecić ze względu na informację w niej zawarte. Wydaje mi sie bowiem, że są one bardzo obszerne, i na pewno pozwolą osiągnąć średniezaawansowanie w plecionkarstwie. A dodatkowo - napisane językiem prostym (z gwary archeologicnzej - napisano ją łopatologicznie :) ).
 Treść podzielono na dwie części. Pierwsza, to swoisty wstęp, kótry pozwala zapoznać sięz podstawami plecionkarstwa (rodzaje narzędzi i materiałów; konserwacja, wiązania i sploty). W części tej dowiadujemy się jak wyplatać dna, wieka, obręby, pałąki i ozdoby. Druga część - ok. 1/3 książki, jest poświecona na konkretne projekty, z którymi, po opanowaniu części pierwszej, powinniśmi sobie poradzić. Można dzięki nim wykonać koszyczki i pudełka, podkładki oraz tacki, z pokrywkami i bez. Czyli praktycznie to, czego dusza zapragnie :)
Ciekawostką jest to, że część z przedstawionych projektów, można wykonać z papieru (papierowa wiklina)!

Całość wydana na porządnym, kredowym papierze, a opatrzona dużą ilością kolorowych fotografii (dość duże - czytelne), przedstawiające wszystko metodą krok-po-kroku. Wizualnie - co najmniej czwórka!

Jak oceniam tę publikację? Raczej wysoko. Raczej, dlatego, że jeszcze nie próbowałam osobiście wykonać nic w oparciu o informacje w niej zawarte. Ale jestem pewna, że byłabym do tego zdolna :)

Jeśli macie ochotę spróbować rękodzieła równie starego jak tkactwo czy filcowanie - zapraszam do zapoznania sie z tą publikacją!